2. Realizacja fonemów przez dzieci z rozszczepem. 3. Metody reedukacji dzieci z rozszczepem wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia. III. Istota zaburzeń dyzartrycznych - ich przyczyny, patomechanizmy, objawy. 1. Rodzaje i postacie dysartrii. 2. Specyfika zaburzeń dyzartrycznych u dorosłych i u dzieci. 3.

"Diagnoza i terapia zaburzeń mowy dziecka z rozszczepem wargi i podniebienia, w tym wczesna interwencja logopedyczna" prof. UŚ dr hab. Danuta Pluta-Wojciechowska 8 h dydaktycznych - Program: 1. Rozszczep wargi i podniebienia jako zaburzenie wieloukładowe i wielopłaszczyznowe w świetle najnowszych badań logopedycznych. 2. Etiologia, patogeneza i klasyfikacja rozszczepów. 3. Zaburzenia morfologiczne i czynnościowe w przypadku rozszczepu. 4. Wielospecjalistyczne leczenie dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. 5. Cechy dyslalii i alalii rozszczepowej.  Podstawy fonetyki „mowy rozszczepowej”.  Objawy i przyczyny alalii rozszczepowej. 6. Paradygmat diagnozy logopedycznej dziecka z rozszczepem od urodzenia. 7. Programowanie i prowadzenie terapii zaburzeń mowy u dzieci z rozszczepem.  Pomoc rodzicom nienarodzonego dziecka z rozszczepem.  Dziecko w pierwszym roku życia: postępowanie logopedyczne z dzieckiem przed, pomiędzy i po operacjach chirurgicznych.  Dziecko w wieku poniemowlęcym, przedszkolnym i wczesnoszkolnym: strategiczna metoda usprawniania realizacji fonemów, w tym rozwojowa i terapeutyczna sekwencja terapii głosek, progowe warunki wywoływania głosek, wywoływanie głosek metodą analityczną i syntetyczną; terapia w przypadku nosowania otwartego funkcjonalnego i strukturalnego. 8. Czynniki determinujące wyniki terapii. Metody pracy: wykład, film, ćwiczenia praktyczne

Jakie są możliwości zastosowania logorytmiki w terapii dzieci z rozszczepem podniebienia? Metodę tę należy popularyzować w tym kontekście terapeutycznym, ponieważ jest metodą oddziałującą wielopłaszczyznowo na słuch i sprawność motoryczną pacjenta, a jest to zakres bardzo potrzebny w trakcie pracy z dziećmi rozszczepowymi.

Pacjent z rozszczepem podniebienia w gabinecie logopedycznym dr Agnieszka Banaszkiewicz Agnieszka Banaszkiewicz, logopeda i neurologopeda, językoznawca, dydaktyk i metodyk logopedii, która od 20 lat prowadzi diagnozę i terapię logopedyczną dzieci oraz dorosłych z różnymi zaburzeniami mowy. Od 2009 roku pracuje regularnie z pacjentami z wadami wrodzonymi twarzoczaszki (np. poważne wady zgryzu, rozszczep podniebienia) w Poradni Ortodontycznej UCS przy Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Wieloletni nauczyciel akademicki w Instytucie Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego. Zainteresowania pragmatyczne łączy z pracą naukowo-badawczo-dydaktyczną. Autorka książki i licznych artykułów o tematyce logopedycznej i językoznawczej. Praktyczne aspekty logopedii prezentuje w artykułach ukazujących się m. in. w „Forum Logopedy” oraz prowadząc szkolenia dla logopedów. 09:30 - 15:30 6 godz. Program: 1. Terminy i definicje związane z mową rozszczepową. 2. Klasyfikacje i epidemiologia rozszczepów podniebienia i wargi. 3. Problemy (anatomiczne, funkcjonalne, środowiskowe) osób z wadą rozszczepową i ich wpływ na mowę. 4. Charakterystyczne zaburzenia artykulacji i rezonansu obserwowane w dyslalii rozszczepowej. 5. Diagnozowanie pacjenta z rozszczepem. 6. Zasady prowadzenia terapii pacjenta z rozszczepem. Wskazówki do wywoływania i utrwalania głosek. 7. program terapeutyczny i konspekt zajęć uwzględniający potrzeby pacjenta z mową rozszczepową. Forma: wykład + pokaz filmów + ćwiczenia praktyczne UWAGA: SZKOLENIE BĘDZIE NAGRYWANE. Uczestnicy otrzymają materiały szkoleniowe oraz zaświadczenie o ukończeniu szkolenia. Szkolenia online Pacjent z rozszczepem podniebienia w gabinecie logopedycznym dr Agnieszka Banaszkiewicz (sobota) 09:30 - 15:30 Warunki uczestnictwa Zobacz również:
Instytut Edukacji Logopedycznej Elektrostymulacja w logopedii w terapii pacjentów z różnymi zaburzeniami, w tym także z rozszczepem wargi i/lub podniebienia - Lublin Bezpłatny e-book
Dziecko Opóźniony rozwój mowy: indywidualny program terapii logopedycznej Wielu rodziców skarży się, że męczą ich wieczne pytania małych urwisów. Chcą chociaż na chwilę odpocząć od ciągłego odpowiadania i wymyślania rozmaitych wymówek. Ale czy rzeczywiście zawsze milczenie jest złotem? Niestety, nie wszystkie dzieci mogą we wczesnym dzieciństwie zadawać pytania, ze względu na opóźniony rozwój mowy. Jak więc poradzić sobie z taką przypadłością i czy indywidualny program terapii logopedycznej naprawdę odnosi skutek? O tym wszystkim w artykule!Aparat mowy Aparat mowy to układ, złożony z wielu narządów i receptorów, niezbędnych do prawidłowego mówienia. Właściwie można go podzielić na trzy części. Pierwsza z nich to aparat oddechowy, dzięki któremu człowiek może wytwarzać prądy powietrza, niezbędne do powstania dźwięku. Druga część to aparat fonacyjny, w którym tworzy się dźwięk, natomiast aparat artykulacyjny powoduje możliwość wymówienia i wyartykułowania poszczególnych słów. No właśnie, jak to się dzieje, że jedna mała myśl zamienia się w dźwięk? Otóż w mózgu człowieka znajdują się ośrodki mowy, składające się między innymi z pola Wernickego i pola Broki. Dzięki nim myśli, które powstają w mózgu, są wysyłane receptorami do aparatu mowy. I tak właśnie możemy coś u dzieckaRozwój aparatu mowy u dziecka wcale nie wiąże się jednocześnie z umiejętnością mówienia. Aparat mowy pojawia się już w życiu płodowym, natomiast mowa rozwija się już w pierwszym roku życia. Najpierw dziecko głuży, później gaworzy i powtarza sylaby, mówiąc „mama, tata, daj”. Dwulatek zaczyna składać najprostsze zdania, natomiast trzylatek umie już mówić w sposób zrozumiały dla otoczenia. Jeśli dziecko po skończeniu roku nie łączy sylab lub nawet nie gaworzy, może to być już niepokojące i należałoby skonsultować się ze specjalistą logopedą. Jeśli Twój maluch jest już przedszkolakiem, taki problem na pewno zauważą także pedagodzy, którzy wyznaczą Wam ścieżkę do poprawy sytuacji. Warto zaznaczyć, że opóźniony rozwój mowy nie oznacza od razu niepełnosprawności intelektualnej. Niekiedy może brać się z anatomicznych nieprawidłowości aparatu artykulacyjnego, czyli różnego rodzaju zniekształceń, np. języka czy podniebienia. Opóźniony rozwój mowy może upatrywać swoje podłoże także w sferze emocjonalnej, ze względu na czynniki psychiczne i społeczne. Niekiedy brak pojawienia się mowy może być spowodowane nieprawidłowościami w narządach słuchu. To także jest poważny powód do specjalistycznych badań w tym kierunku. Opóźniony rozwój mowy: pomoceOpóźniony rozwój mowy wcale nie musi oznaczać całkowitego zahamowania umiejętności mówienia. Ten problem może polegać jedynie na pewnych opóźnieniach lub niedociągnięciach gramatycznych, z którymi dziecko jest sobie w stanie poradzić dzięki systematycznym ćwiczeniom. Świetną alternatywą dla wszelkich zaburzeń mowy są pomoce, które mogą posłużyć także w skutecznej diagnozie opóźnionego rozwoju mowy. Mogą to być karty pracy, które zawierają różnego rodzaju rysunki, zgadywanki i wierszyki, pomagające w dokładnym wymawianiu słów. Takimi logopedycznymi pomocami mogą być także specjalne kartoniki z literami lub bardziej przyziemne metody terapii, takie jak: taśmy oraz rurki. Pomagają one odpowiednio układać usta do ćwiczeń mowy, a także zarządzać powietrzem, które jest niezbędnym motorem prawidłowej mowy. Opóźniony rozwój mowy: terapiaIndywidualny program terapii logopedycznej jest potrzebny do prawidłowej nauki mówienia, przy jakichkolwiek opóźnieniach z tym związanych. Specjaliści w tej dziedzinie stwarzają dziecku warunki do uzmysłowienia sobie, jak ważna jest mowa w życiu człowieka. Logopedzi, po rozpoznaniu danego przypadku, układają specjalny plan terapii, który krok po kroku realizują z dzieckiem. Dzięki temu rodzic ma świadomość, że problemem zajmuje się osoba do tego wykwalifikowana. Przy pogłębionym problemie opóźnionego rozwoju mowy taka terapia jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania dziecka w aspekcie społecznym. Poprzez nieumiejętność wyrażenia swojej myśli oraz niezrozumienia ze strony otoczenia, w dziecku narastają różnego rodzaju frustracje, powodujące zamknięcie lub wszelkie zachowania agresywne. Dzieci ze spektrum autyzmu lub wadami aparatu mowy, np. rozszczepem podniebienia, także cierpią z powodu opóźnionego bądź całkowicie zatrzymanego rozwoju mowy. Ale jest to zupełnie odrębny i szeroki temat do omówienia. Opóźniony rozwój mowy można okiełznać. Najważniejsze to obserwować dziecko, nie panikować, konsultować się ze specjalistami, w przypadku wszelkich wątpliwości oraz poświęcać odpowiednio dużo czasu na ćwiczenia z dzieckiem. Rozwój mowy karty pracy Zobacz także
26,60 zł 28,00 zł. Dodaj do koszyka. favorite_border. ⭐ Zamów w medbook.com.pl - cena: 112,90 zł. ⚡ 2022 Metody terapii logopedycznej - - Mirecka - UMCS. Publikacje: Zmiany w funkcjonowaniu Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych - od 2022 r. Milena StasiakWykaz standaryzowanych narzędzi diagnostycznych stosowanych w diagnozie logopedycznej. Milena StasiakEDL. Materiały profilaktyczne: rozwój mowy małego dziecka Anna PaluchAfazja u dwulatka? u trzylatka? Giełda pracy: Dam pracę Szukam pracy Gdzie studiować: Wybierasz się na studia?Sprawdź listę uczelni! Publikacje To miejsce do wymiany doświadczeń zawodowych, dzielenia się swoimi pomysłami oraz wątpliwościami, które pojawiają się w zawiłościach terapii. Zachęcamy też do przesyłania publikacji o charakterze popularyzatorskim. Polski Zwiazek Logopedów nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w przesyłanych do portalu publikacjach. Odpowiedzialność za ew. naruszenie jakichkolwiek praw, w tym praw autorskich, oraz za zawarte w materiałach treści ponoszą wyłącznie osoby przesyłające materiały. Redakcja Portalu nie ingeruje w treści merytoryczne, zastrzega sobie jednak prawo decydowania, czy artykuł będzie dostępny dla wszystkich internautów, czy tylko dla zarejestrowanych logopedów. Publikacje prosimy wysyłać na adres: administrator@ Specjalne wydanie "Biuletynu Logopedycznego". Prezentujemy specjalne wydanie "Biuletynu Logopedycznego", które jest pokłosiem konferencji „Opieka logopedyczna w Polsce – standardy, kształcenie, zatrudnienie” (Biłgoraj, 21–22 maja 2010 r.) zorganizowanej przez Zarządy PTL i PZL. autor: Milena StasiakMutyzm wybiórczy – zaburzenie mowy o podłożu lękowym Gdy dziecko nie mówi w wybranych sytuacjach, np. w przedszkolu lub w szkole, natomiast rozmawia z bliskimi osobami w bezpiecznym dla siebie środowisku, za które najczęściej uznaje się rodzinę, warto poprosić o poradę specjalistę. autor: dr Karina SzafrańskaTerapia osób jąkających się na turnusach psychoterapeutycznych. dr Karina Szafrańska Wyższa Szkoła Nauk Społecznych Pedagogium w Warszawie, Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna "AD Verbum" Centrum Terapii Mowy i Dysleksji w Warszawie Terapia osób jąkających (...) autor: Małgorzata KonczaninKomunikacja więcej niż płynność językowa. Komunikacja to umiejętność przekazania informacji w taki sposób, aby odbiorca czuł szacunek i rozumiał intencję nadawcy. Nie chodzi tu o płynność - elastyczność językową, lecz o odpowiedni dobór słów. Komunikacja jest dobra, gdy jest zwrotna, tzn. gdy odbiorca zrozumiał naszą intencję i odpowiedział nadawcy. Zrozumienie intencji nie wiąże się z wielokrotnością powtórzeń, siłą i natężeniem głosu, czasami wystarczy gest, spojrzenie, poczucie humoru, ten sam poziom energetyczny, kiedy kolokwialnie mówimy, że „odbieramy na tych samych falach". autor: Izabella Tomasiewicz - KorczykZaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, wybrane zagadnienia z terapii mowy. W zakresie rozwoju mowy początkowo obserwuje się u dzieci z rozszczepem opóźnienie tego procesu (tj. niesamoistne opóźnienie rozwoju mowy), a później, gdy dziecko zacznie już mówić, jego mowa charakteryzuje się określonymi, specyficznymi dla rozszczepów cechami. autor: Małgorzata CzepiecGłuchota duszy. Podstawą skutecznej terapii z dzieckiem autystycznym jest nawiązanie z nim kontaktu. Jak to osiągnąć skoro te dzieci sprawiają wrażenie niewidzących i niesłyszących? autor: Elżbieta Drewniak-Wołosz, Anna PaluchSytuacja dzieci afatycznych w polskim systemie oświaty. Sytuacja dzieci w afatycznych w polskim systemie oświaty zawsze była niejasna. Początkowo (lata 50-te), dzieci te uznawano zwykle za upośledzone i (...) autor: Zenobia BogdanowskaTwój głos - Twoja wizytówka. Wiele osób pracujących głosem podczas wystąpień przed słuchaczami doświadcza różnorodnych problemów, np. uczucia napięcia w gardle, drżenia głosu, nawet całego ciała (…). Taka sytuacja może wydać się ogromnie trudna do opanowania, jeżeli nie znamy zasad posługiwania się głosem. autor: Wioletta Konopka - RóżanowskaZastosowanie ćwiczeń metafonologicznych w terapii dziecka z trudnościami w czytaniu. Podstawowym zadaniem szkoły w okresie nauczania początkowego jestdoprowadzenie do opanowania przez dziecko umiejętności czytania i pisania w takim stopniu,aby umożliwiały one dalszą naukę i przyniosły sukcesy szkolne. autor: Małgorzata KonczaninRelacja ze szkolenia nt. terapii ustno-motorycznej. Szkolenie prowadziła światowej sławy specjalistka z USA Renee Roy Hill, współpracowniczka Sary Rosenfeld Johnson z TALK TOOLS. Nadmieniam, że było to inspirujące spotkanie, amerykański punkt widzenia terapii logopedycznej oraz wykorzystania narzędzi w terapii mowy i dysfagii. Podczas warsztatu zaprezentowano nowoczesne narzędzia w terapii oraz terapię żuchwy w ujęciu Sary Rosenfeld Johnson. autor: Alina Cwojdzińska – KononStudium przypadku 30-letniego mężczyzny jąkającego się. Trzydziestoletni, nieżonaty, jąkający się mężczyzna zgłosił się do mnie w celu podjęcia leczenia. Od pierwszej chwili zauważyłam, że Adam w dość umiejętny sposób starał się panować nad swym jąkaniem. Sugerowało to, że nie będę jego pierwszą terapeutką. Był wyraźnie podekscytowany i spięty, co starał się skryć za maską osoby pewnej siebie. autor: Honorata PiętkaMowa zegarowa przyspiesza pracę mózgu. Mówić uczymy się od wczesnego dzieciństwa. To, jak mówimy i co rozumiemy z mowy innych, jest nie tylko podstawą kontaktów międzyludzkich, ale też wyznacznikiem naszego miejsca w społeczeństwie. Reklama: Internetowa poradnia: Opieka logopedyczna w przedszkolu Programy użyteczne w gabinecie logopedycznym Nagrywanie wad wymowy Forum dyskusyjne: Newsletter: W pole poniżej wpisz swój adres e-mail aby otrzymywać od nas najnowsze informacje.
Prace organizacyjne: przygotowanie gabinetu do podjęcia terapii logopedycznej, zebranie pomocy dydaktycznych. Diagnoza logopedyczna - kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych, zapoznanie się z orzeczeniami psych- pedagogicznymi, konsultacje z wychowawcą i psychologiem, założenie dokumentacji. Ćwiczenia logopedyczne.
Program postępowania terapeutycznego wobec dziecka upośledzonego w stopniu lekkim z trudnościami w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania Metody i programy » Rewalidacja » Program postępowania terapeutycznego wobec dziecka upośledzonego w stopniu lekkim z trudnościami w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania Pełna treść artykułu, wraz z dodatkowymi tabelami - do pobrania na dole strony I. Wprowadzenie - idea programu Opracowany program przeznaczony jest dla dziecka z klasy III, które uczęszczało na prowadzone przeze mnie zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w roku szkolnym 2000/2001. Dziecko przejawia trudności w uczeniu się czytania i pisania. Niewielu naukowców poświęciło swoją uwagę specyfice trudności w uczeniu się czytania i pisania dzieci upośledzonych w stopniu lekkim. Jest to, jak wiemy umiejętność dostępna większości tych dzieci, opanowują ją jednak zazwyczaj później niż dzieci z normą intelektualną i pokonując dużo większe trudności, a poziom czytania i pisania jaki osiągają najczęściej nie jest tak wysoki jak ich rówieśników ze szkół masowych. Przeprowadzone przez G. Krasowicz - Kupis (1999) badania nad wpływem rozwoju metajęzykowego na poziom czytania dzieci w młodszym wieku szkolnym potwierdzają istotny związek poziomu umysłowego z nabywaniem umiejętności czytania. Autorka podsumowując przeprowadzone badania stwierdza: „Uzyskane rezultaty wskazują, że poziom rozwoju intelektualnego w każdym przypadku jest istotnym predyktorem czytania, niezależnie od etapu nauki oraz od aspektu ocenianej umiejętności”. Trudności w opanowywaniu umiejętności czytania ujawniają się w różnym czasie, z różną siłą i w różnym układzie współzależności. Każde z dzieci z upośledzeniem lekkim tworzy swoisty obraz tego zaburzenia, właściwy tylko dla siebie, co znacznie utrudnia proces diagnozy i terapii. Dzieli je wiele: Wiek metrykalny, Poziom umiejętności szkolnych, Poziom sprawności intelektualnej, Poziom dojrzałości szkolnej, Rodzaj niepowodzeń szkolnych, Charakter reakcji i zachowań. Poziom samooceny. Poziom motywacji. Już w 1976 r. J. Kostrzewski zauważył, że „dzieci upośledzone umysłowo w stopniu lekkim posiadają na ogół niższy poziom rozwoju funkcji percepcyjno - motorycznych w stosunku do tego, na który wskazuje ich globalnie opóźniony rozwój intelektualny”. Spostrzeżenie to potwierdziły badania przeprowadzone przez A. Maurer. Dowiodły one, że „wśród uczniów w młodszym wieku szkolnym upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim jest znaczna grupa dzieci, u których stwierdza się trudności w zakresie opanowania podstawowych umiejętności czytania i pisania, przy czym poziom tych umiejętności w żadnym razie nie wypływa z posiadanego ilorazu inteligencji. W kolejnej pracy [1984] A. Maurerowa stwierdziła zależność pomiędzy trudnościami w opanowaniu czytania i pisania a obniżonym poziomem funkcji percepcyjno - motorycznych”. Trudności dzieci upośledzonych w nauce czytania i pisania mają ten sam charakter, co trudności dzieci dyslektycznych, jednak deficyt poznawczy pogłębia je i utrudnia pokonywanie przeszkód. Możliwości intelektualne Łukasza (upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim) pozwalają wysunąć tezę, że umiejętność czytania i poprawnego pisania jest umiejętnością mu dostępną. Przeprowadzone badania pedagogiczne, obserwacja ucznia oraz zalecenia poradni psychologiczno - pedagogicznej zawarte w orzeczeniu wskazują na znaczące opóźnienia i zaburzenia rozwoju funkcji percepcyjno - motorycznych w stosunku do posiadanych możliwości intelektualnych. Opóźnienia ta dotyczą przede wszystkim percepcji słuchowej w zakresie analizy głoskowej oraz zaburzeń słuchu fonemowego. Opisane zaburzenie wymaga specjalistycznej opieki, intensywnych i długotrwałych ćwiczeń, odrębnych metod nauczania oraz (a może przede wszystkim) zrozumienia, tolerancji i pełnej aprobaty ze strony szkoły, rodziny i całego środowiska. Odpowiednio zorganizowana terapia, zastosowanie trafnych metod i form pracy dostosowanych do rodzaju zaburzenia daje dziecku szanse na wykonywanie czynności dotychczas dla niego nieosiągalnych. W związku ze zróżnicowanymi potrzebami, tworzę dla każdego ucznia program indywidualny. Współczesna pedagogika korekcyjno-kompensacyjna zakłada wielotorowość procesu terapii. Oznacza to, że w pracy z dzieckiem z trudnościami realizuje się równocześnie cele z toru psychodydaktycznego, psychokorekcyjnego, psychotera-peutycznego i ogólnostymulującego. Aspekt psychokorekcyjny - obejmuje działania, których celem jest osiągnięcie sprawności funkcji i procesów psychicznych, zaangażowanych w proces uczenia się. Usprawnianie funkcji zaburzonych odbywa się na materiale nieliterowym, Aspekt psychodydaktyczny - dotyczy kształtowania umiejętności szkolnych, a przede wszystkim czytania, pisania, liczenia. Aspekt psychoterapeutyczny - wiąże się z kształtowaniem postawy świadomego uczestnictwa dziecka w procesie przezwyciężania trudności w uczeniu się. Aspekt ogólnostymulujący - dotyczy wspierania rozwoju funkcji i procesów psychicznych niezaburzonych, aby mogły stanowić płaszczyznę kompensacji zaburzeń. W programie opisałam cele postępowania terapeutycznego, wyznaczone dla Łukasza w toku postępowania diagnostycznego. W dalszej części znajduje się treść programu, łącząca materiał nauczania z celami. W kolejnym rozdziale opisałam procedury osiągania. Ostatnia część poświęcona jest ewaluacji programu. II Cele programu Proces terapii jest procesem długoterminowym, dlatego też cele programów terapeutycznych formułuje się w sposób ogólny. Cele programu są efektem diagnozy wstępnej i wyznaczają kierunek postępowania terapeutycznego. Poniżej prezentuję cele terapeutyczne do pracy z uczniem. Aspekt terapii Cele terapeutyczne psychokorekcyjny Usprawnienie percepcji słuchowej w zakresie słuchu fonematycznego, fonemowego, pamięci słuchowej, Rozwijanie mowy i bogacenie słownictwa, Korygowanie wymowy wyrazów z grupą spółgłoskową zawierającą głoski z szeregu szumiącego, Usprawnianie percepcji wzrokowej w zakresie funkcji, związanych z orientacją przestrzenną, psychodydaktyczny Doskonalenie techniki czytania i pisania według etapów metody sylabowej, Doskonalenie płynnego, wyrazistego czytania Usprawnianie poprawnego zapisu sylab, wyrazów i zdań. Eliminowanie specyficznych błędów w czytaniu i pisaniu. psychoterapeutyczny Kształtowanie postawy świadomego uczestnictwa w procesie przezwyciężania trudności w uczeniu się, Skłanianie ku adekwatnej ocenie swoich możliwości w różnych dziedzinach, wskazywanie mocnych stron jako płaszczyzny osiągania sukcesu, Wdrażanie zaleceń do pracy z dzieckiem zahamowanym ogólnostymulujący Stymulowanie dalszego rozwoju percepcji wzrokowej jako płaszczyzny kompensacji zaburzonych funkcji słuchowych, Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego. III Treść programu Treść programu została opracowana w czterech płaszczyznach postępowania terapeutycznego: Postępowanie psychokorekcyjne, Postępowanie psychodydaktyczne, Postępowanie psychoterapeutyczne, Postępowanie ogólnostymulujące. W ramach wymienionych aspektów terapeutycznych powiązano cele, opisane w poprzednim rozdziale z ćwiczeniami, służącymi ich realizacji. IV Procedury osiągania celów Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne prowadzone są dwa razy w tygodniu po 45 minut. Odbywają się w gabinecie terapeutycznym, znajdującym się na terenie szkoły. Uczeń realizuje także tygodniową pracę domową pod kierunkiem rodziców, obejmującą głównie trening czytania i pisania, często w formie zabawowej. Rodzice otrzymują instruktaż podczas konsultacji indywidualnych w ramach poradnictwa. Uczestniczyć mogą także w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych. Proces terapii jest dwuetapowy. Dzieli się go na okres wstępny i właściwy. Okres wstępny obejmuje: Obserwację ucznia na tle pracy dydaktyczno-wychowawczej w klasie, Diagnozę wstępną trudności w uczeniu się czytania i pisania, Działania, służące określeniu wydolności środowiska rodzinnego w wspieraniu procesu terapii (analiza rysunku rodziny, wywiad środowiskowy), Zajęcia terapeutyczne typu zabawowego, najczęściej na materiale nieliterowym, Zajęcia relaksacyjno-odprężające, uwalniające z napięć. Okres właściwy obejmuje ćwiczenia z torów psychoterapeutycznego, psychodydaktycznego, psychoterapeutycznego, ogólnostymulującego, zaprezentowane w poprzednim rozdziale. W trakcie jednostki zajęciowej realizowane są ćwiczenia ze wszystkich torów z uwzględnieniem zaleceń, zawartych w płaszczyźnie psychoterapeutycznej. Struktura zajęć jest czteroczęściowa: Organizacja, mobilizacja i wdrażanie dzieci do zajęć, Intensywna, efektywna praca korekcyjno-kompensacyjna, Relaks, odprężenie, uwolnienie z napięć, Podsumowanie i sprawdzenie poziomu efektów terapii. Poniżej zamieszczam przykładowy plan metodyczny jednostki terapeutycznej, przeprowadzonej z uczniem objętym opisywanym programem. V. Ewaluacja programu Podstawą oceny efektów oddziaływań terapeutycznych, wyznaczonych przez program jest zestawienie wyników diagnozy wstępnej z wynikami diagnozy końcowej. W międzyczasie prowadzi się niekiedy diagnozę okresową, która potwierdza trafność doboru metod, technik, systemów ćwiczeń, względnie umożliwia dokonanie modyfikacji w obrębie programu. Ocenie podlegają przede wszystkim umiejętności kluczowe: czytanie, pisanie i mówienie. Kryteria oceny powyższych umiejętności przedstawia poniższa tabela: Umiejętność Aspekt umiejętności Kryteria/wskaźniki czytanie technika Brak identyfikacji - litera-głoska-fonem, Głoskowanie bez syntezy, Głoskowanie z syntezą, Czytanie sylabowe, Technika mieszana z przewagą..., Globalne wyrazowe, Globalne frazowe. Tempo czytania Wskaźnik tempa czytania - stosunek wyrazów czytanych poprawnie do czasu czytania. Normy (średnie wyniki dla grup wiekowych): 7-latki - 13,59 8-latki - 33,65 9-latki - 58,12 Poprawność Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów przeczytanych poprawnie do wyrazów przeczytanych: 7-latki - 0,91 8-latki - 0,92 9-latki - 0,95 Rozumienie czytanego tekstu Poziomy rozumienia tekstu Niezrozumienie tekstu, Brak logicznego wątku, ew. zmyślenia, Zapamiętane tylko szczegóły, Zapamiętane niektóre istotne elementy treści, Zapamiętany istotny sens wraz ze szczegółami. Etap nauki czytania Odnoszę do etapu metody sylabowej w opracowaniu pisanie poprawność Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów napisanych poprawnie do ogólnej liczby napisanych wyrazów. Specyficzne błędy Według katalogu specyficznych błędów. Poziom graficzny Kryteria poprawności graficznej: Struktura liter, Jakość połączeń, Jednolitość pochylenia mówienie Aspekt fonetyczny Zasób dźwięków i sposób realizacji poszczególnych głosek Aspekt leksykalny Zasób słownictwa czynnego. Sprawność językowa Sytuacyjna - umiejętność dostosowania wypowiedzi do sytuacji komunikacyjnej, Społeczna - umiejętność dostosowania wypowiedzi do poziomu i wieku rozmówcy, Pragmatyczna - umiejętność osiągania celu założonego przez nadawcę wypowiedzi. Poziom narracji Poziomy narracji: Wypowiada się pojedynczymi słowami, Wypowiada się prostymi zdaniami, nie wiążąc ich związkiem przyczynowo-skutkowym, Stosuje zdania złożone. Uwzględnia związki przyczynowo-skutkowe, Poszerza pole narracji. Dokonuje analizy tematu, formułuje wnioski, morały. Uwagi o realizacji programu Omawiany program został opracowany w we wrześniu 2000 roku. Praca korekcyjno-kompensacyjna z Łukaszem prowadzona była od początku września 2000 roku. Pierwszy miesiąc zajęć przeznaczony był na diagnozę trudności w uczeniu się. Podczas tego miesiąca: Obserwowałam ucznia podczas zajęć korekcyjno-kompensacyjnych i zintegrowanych, Oceniłam poziom czytania i pisania w oparciu o sprawdziany umiejętności oraz analizę wytworów, Dokonałam oceny sprawności wybranych funkcji systemu percepcyjno-motorycznego, Dokonałam analizy dokumentów: opinii Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz ocen opisowych, Nawiązałam współpracę z rodzicami i dokonałam wstępnej oceny wydolności środowiska rodzinnego we wspieraniu procesu terapii. W wyniku postępowania diagnostycznego wyznaczyłam cele terapeutyczne dla ucznia, ustaliłam stopień zaburzeń systemu percepcyjno - motorycznego oraz potrzeby indywidualne. Dobrałam zestawy ćwiczeń, służące realizacji celów. Określiłam warunki organizacyjne, dotyczące realizacji treści programowych oraz zaplanowałam sposoby oceny ich efektywności. Ocena efektów programu Działania terapeutyczne, przewidziane programem, wdrażane były od września 2000 do czerwca 2001. W czerwcu 2001 przeprowadziłam diagnozę końcową, podsumowującą efekty terapii. W międzyczasie (w styczniu 2001) diagnoza okresowa potwierdziła w znacznej mierze trafność doboru treści programowych. Analizę przyrostu umiejętności czytania prezentuje tabela. Aspekt czytania IX 2000 VI 2001 technika Głoskowanie bez syntezy Sylabowa tempo 0 7,63 poprawność 0 0,86 etap metody sylabowej Sylaba otwarta Wyrazy wielosylabowe - różny typ sylab Wskaźnik tempa czytania - stosunek wyrazów czytanych poprawnie do czasu czytania. Normy (średnie wyniki dla grup wiekowych): 7-latki - 13,59 8-latki - 33,65 9-latki - 58,12 Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów przeczytanych poprawnie do wyrazów przeczytanych: 7-latki - 0,91 8-latki - 0,92 9-latki - 0,95 Analiza wyników, zamieszczonych w tabelce, wskazuje na wzrost umiejętności czytania. Poprawa dotyczy wszystkich aspektów czytania: techniki, tempa, poprawności. Łukasz rozpoczynając program, nie potrafił w ogóle czytać. Obecnie czyta, choć poziom tej umiejętności jest obniżony w stosunku do etapu edukacyjnego, znacznie jednak wyższy od początkowych umiejętności ucznia. W dalszym ciągu ujawniają się błędy w czytaniu, choć ich liczba jest znacznie mniejsza. Podobnie korzystnym przemianom podlega umiejętność pisania, co ilustruje poniższa tabela. Poprawność Poziom graficzny IX 2000 VI 2001 IX 2000 VI 2001 0,15 0,6 Zachowuje właściwy kształt liter, jednolite pochylenie, błędne połączenia Zachowuje właściwy kształt liter, jednolite pochylenie, prawidłowe połączenia Zarówno poprawność pisania, jak i poziom graficzny, wykazują poprawę w porównaniu ze stanem początkowym. Frekwencja błędów, wynikających z zaburzeń percepcji wzrokowej i słuchowej, jest nadal duża, lecz w porównaniu ze stanem z września 2000 roku uległa zmniejszeniu. Trzecia z umiejętności kluczowych - wypowiadanie się także uległa korzystnym przemianom. Poszerzeniu uległ zasób słownictwa, wzrósł poziom narracji. Podsumowanie Pozytywne zmiany, obserwowane u uczestniczącego w programie ucznia, świadczą o trafności działań terapeutycznych, określonych przez analizowany program. W następnym roku szkolnym kontynuowałam działania terapeutyczne, określone w analizowanym programie. Rozszerzeniu uległa płaszczyzna psychodydaktyczna, gdyż przystosowałam ją do przyrostu umiejętności ucznia. Autor: Alina Szukała - Zespół Szkół nr 31 w Bydgoszczy Dorota Kubiak - Szkoła Podstawowa nr 14 w Bydgoszczy Ściągnij pełną treść artykułu, wraz z dodatkowymi tabelami: (33,7 KB) Tab. 1. Liczba badanych dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia oraz dzieci bez rozszczepu Źródło: opracowanie własne na podstawie na podstawie badań. Na oznaczenie typów rozszczepów używam następujących skrótów: PP – osoby z rozszczepem podniebienia pierwotnego, Zrób sobie wielki kubek kawy i zarezerwuj czas od 19:00 do 21:30! ☕ Jesteś logopedą/neurologopedą lub chcesz zostać? Pracujesz z małymi dziećmi? Dążysz do rozwoju w zakresie logopedii? Chcesz wiedzieć jak skutecznie przeprowadzić terapię u dziecka z rozszczepem podniebienia? Zapisz się do nas na pełen kurs z obszerną porcją wiedzy, zdobądź większe doświadczenie. Rozwijaj się z nami! Co otrzymujesz❔ ➡️Imienny certyfikat, dzięki któremu udowodnisz swoją wiedzę ➡️20-dniowy dostęp do szkolenia z możliwością otwarcia w każdym miejscu, dowolną ilość razy ➡️Materiały szkoleniowe, którymi możesz wspomóc się w momencie przeprowadzania terapii/szkolenia ➡️Wiedzę i wsparcie doświadczonych specjalistów ➡️Dostęp do prywatnej grupy na facebooku, gdzie uzyskasz nasze wsparcie Jaki jest plan kursu❔ 1️⃣ Część pierwsza Podział rozszczepów podniebienia 2️⃣ Część druga Przyczyny powstawania wady 3️⃣ Część trzecia Działania logopedy prowadzone po urodzeniu, przed operacją oraz po operacji zamknięcia rozszczepu 4️⃣ Część czwarta Praca z dzieckiem z wadą rozszczepu w wieku przedszkolnym 5️⃣ Część piąta Propozycje ćwiczeń oddechowych, słuchowych i artykulacyjnych Czego nauczysz się na szkoleniu❔ ➡️Otrzymasz wiedzę dotyczącą podziału rozszczepów ➡️Poznasz przyczyny powstawania wady rozszczepu podniebienia ➡️Uzyskasz informację o sposobie diagnozy i terapii logopedycznej dziecka z rozszczepem ➡️Poznasz propozycję ćwiczeń stosowanych w pracy z dzieckiem z rozszczepem ZAPISZ SIĘ NA KURS ! Data Godzina 19:00 – 21:30 + dostęp do nagrania Szkolenie przeprowadzi mgr Urszula Mazur Neurologopeda, surdologopeda, wykładowca, terapeuta miofunkcjonalny, Provider Johansena, instruktor Shantala • Chcesz dołączyć do kursu, ale płatnikiem będzie Twój pracodawca? Złóż zamówienie i zaznacz „Faktura dla placówki oświatowej”. Wybierz przelew tradycyjny jako formę płatności na PayU, następnie opuść stronę. Fakturę otrzymasz tego samego dnia.• Kiedy otrzymasz dostęp? Dostęp otrzymasz tego samego dnia.• Niezadowolony z kursu? W ciągu 7 dni od zakupu wyślij wiadomość na adres kontakt@ z prośbą o zwrot pieniędzy. Diagnoza surdologopedyczna dziecka z wadą słuchu – *Kurs video + certyfikat 59 zł Arteterapia w logopedii – *Kurs video + certyfikat 59 zł Diagnoza miofunkcjonalna w obszarze ustno-twarzowym – *Kurs video + certyfikat 59 zł Współpraca doradcy laktacyjnego z logopedą – *Kurs video + certyfikat 59 zł Udd1b.
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/274
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/286
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/303
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/259
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/313
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/329
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/142
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/46
  • fmw2jzeo1r.pages.dev/300
  • program terapii logopedycznej dziecka z rozszczepem podniebienia